In de loop der jaren zag ik moedige mensen – die in meer of mindere mate gebroken waren – weer opkrabbelen. Het was voor mij als counselor een groot voorrecht om bij hun innerlijke genezingsproces betrokken te zijn.
Mijn boek ‘Kwijt’ is tot stand gekomen omdat ik onder de indruk ben van het unieke en waardevolle van elk individu.
Ik dacht wel eens na over het belang van vriendschap en dan besefte ik hoe kostbaar het is dat mensen bij jou betrokken willen zijn, en jou betrekken bij wat zich in hun leven afspeelt. Toch is het vaak lastig om écht open te zijn en verbergen we sommige dingen liever. Traumatische ervaringen worden diep weggestopt achter een gesloten deur. Iemand in dat gebied toelaten kan alleen bij een persoon die je kunt vertrouwen.
Vanuit die gedachte begon ik op een dag te schrijven over een vrouw die vanwege een nieuwe vriendschap de moed had om haar deur – waarachter ze dingen verborg – te openen. Op dat moment had ikzelf nog geen idee hoe het verhaal verder zou gaan, maar al schrijvend kreeg het steeds meer vorm.
Deze vrouw, die Cara heet, komt terecht in een soort fantasiewereld en begint aan een innerlijke ontdekkingstocht.
Naast dit verhaal, dat ik ‘door de deur’ heb genoemd, kun je lezen wat zich afspeelt in het leven van Karin, een freelance journaliste en de privédetective, Dave. Hun verhaal wordt afwisslend vanuit Karin en dan weer vanuit Dave verteld.
De verhalen uit de ‘echte’- en de belevingswereld lopen parallel, horen bij elkaar en vloeien samen.
Met die twee verhaallijnen heb ik het lastig gemaakt voor mezelf, maar toch… Ik merkte dat het iets krachtigs had. Want juist door ze los van elkaar te vertellen, kwam het innerlijke proces waar iemand doorheen gaat duidelijk naar voren .